"Ik neem niks mee" en de Giles van Baasrode

Het gewone leven zit vaak vol met zaken die tegen het surrealistische aanschurken. Zo werd ik vanochtend wakker met een lawine aan reclames van een lokale radiozender, die ik per ongeluk had opgezet, doordat ik de tunerknop had aangeraakt bij het afstellen van het alarm. Daardoor werd ik verrast op reclames voor nieuwe kozijnen, lekker eten in een plaatselijk hotel, dan wel een klusser voor allerlei witgoed of mooie aanbiedingen bij het plaatselijke tuincentrum.

Werk van Erik Johansson, even een wegje neerleggen (1)

Net was ik in een supermarkt en voor me was een Marokkaanse man van middelbare leeftijd vrij lang bezig met het ordenen en inpakken van zijn spullen in plastic zakjes nadat alles al door de caissière was bepiept. Toen het even wat langer duurde en de man opmerkte dat de caissière naar hem keek, zei hij op verontschuldigende toon: "Sorry, ik neem toch niks mee", waarbij ik al snel dacht dat hij misschien toch niet genoeg geld bij hem had.

De caissière was 'not amused' en zag al de toestanden voor zich van alles weer terug in de schappen leggen, toen hij na 5 seconden zei: "Grapje, hoeveel moet ik betalen?". Een goede supermarktgrap, al zeg ik het zelf.

Dit zou ook een stunt zijn in de supermarkt - werk van Denis Darzacq (2)

En dan nu over naar de afsluiter van deze bijdrage, geleverd door een levensechte foto van zogenaamde 'giles' zoals dat in België wordt genoemd. In een stuk van de kritische schrijver Willy van Damme (3) komen we bij de viering van een nieuw plein in het plaatsje Baasrode de volgende haast surrealistische verschijningen tegen.

Lokale Giles in Baasrode in carnavalskleding (3)

NOTEN
(1) http://www.trendhunter.com/slideshow/87-examples-of-stunning-psychedelic-surrealism#2
(2) http://www.tumblr.com/tagged/denis%20darzacq?before=21
(3) http://willyvandamme.wordpress.com/2013/03/17/let-there-be-schwung/