zondag 3 oktober 2010

Het Zelf Scheppen van Goden

In onze huidige beleving van de geschiedenis is het gebruikelijk om wat laatdunkend te denken over de toestand van de mens duizenden, zo niet tien- of honderdduizenden jaren terug. Ik heb het daar al eens eerder over gehad op 'Verdraaiing van de Prehistorische Geschiedenis'.

Een van de zaken die we als primitieve uitingen van de vroege mensheid beschouwen is het geloof in allerlei goden. Zo glimlachen we wat bij het idee van de zonnegod, een regengod of een god voor de vruchtbaarheid. We stellen ons dan beelden voor van simpele, onwetenden die via allerlei dansrituelen denken bepaalde goden gunstig te stemmen.

In The Book of Kin' uit de Anastasiareeks krijgen we een inspirerend ander beeld. Zij stelt namelijk dat er sprake zou zijn geweest van een heel andere reden voor het bestaan van deze verschillende natuurgoden (rondom p.150).

De mensen uit de periode waarover ze spreekt (en dat gaat verder terug dan de maya's, waarvan hiernaast de regengod 'Chac' staat afgebeeld) waren zich bewust van de enorme kracht van hun scheppende gedachten. In 'Met Gedachten een Bloem op de Maan...' wordt daar al aangegeven hoe krachtig de geest van de mens vroeger zou zijn geweest.

Zo wisten ze ook dat gebundelde gedachten een nog sterker effect konden bewerkstelligen. In tijden van droogte kwamen er dan veel mensen bijeen om samen regen te scheppen.

Omdat het toch nogal een onderneming was om zoveel mensen bij elkaar te roepen, ontwikkelden ze een slimme techniek: ze maakten zelf een soort van regengod als het resultaat van hun gebundelde, collectieve gedachten. Deze door de mens geschapen regengod - als een soort egregor (zie onder) - handhaaft de kracht van al deze gedachten in zich.

Zodra er nu weer een periode van droogte aanbrak hoefden de betrokken boeren zich niet meer massaal te verenigen, maar was het voldoende om contact te leggen met deze zelf-geschapen-regengod om zo ervoor te zorgen dat de regen weer ging vallen.

------------------------------
Een egregore is een soort groepsgeest die wordt geschapen wanneer mensen bewust bij elkaar komen met een gezamenlijk doel. (Gaetan Delaforge, Gnosis Magazine, 1987) (bron)

Illustratie: De Regengod 'Chac' uit de Mayatraditie (bron)

zaterdag 2 oktober 2010

Met Gedachten een Bloem op de Maan laten Groeien

Hieronder volgt een vertaling uit het zesde boek uit de Anastasia-serie. Anastasia spreekt over de periode waarin de gedachtenkracht van de mens veel groter was dan ze momenteel is in onze technocratische samenleving. Laten we eens spelen met al die mogelijkheden en zo een realiteitskader opbouwen waardoor we ook daadwerkelijk in deze tijd weer van dat soort verloren gegane vermogens kunnen reactiveren.

"...Zodra de mens zich de kracht realiseerde van de collectieve gedachte, ontdekte hij dat hij het weer kon beïnvloeden, of dat hij bronnen uit de diepten van de aarde kon laten ontspringen. Als hij niet zorgvuldig was in zijn gedachtenomgang zou een vogel in haar vlucht uit de hemel kunnen laten vallen. Of hij kon invloed uitoefenen op het leven op verafgelegen sterren - danwel om er planten te laten groeien danwel om volledig te vernietigen. Dit is geen fictie, maar feit en deze mogelijkheid was aan de Mens gegeven...

...Door gedachten alleen is het mogelijk om een bloem te laten groeien op de Maan, om een atmosfeer te scheppen die in staat is om menselijk leven te ondersteunen..." (p.149)
Voordat het zover is, is het nog wel nodig dat we onze gedachten in vibratie laten stijgen.

Introductie

Het is de bedoeling van deze site om een verzamelplaats te worden van mooie gedachten. In ons dagelijkse leven schieten er vele soorten gedachten door ons hoofd en vaak zijn we ons er ook maar half van bewust. Als we echter af en toe de tijd nemen om rust te nemen, dan kan het een goed idee zijn om je geest te voeden met mooie gedachten: gedachten die je geest verwennen en aansporen tot het ontwikkelen van andere gedachten die ook vol creativiteit en energie zijn.